Niedawno napisałem tekst do książki o fotografii wydanej przez wydawnictwo Demart.
Tekst ten dotyczy podstaw fotografii, zarówno dotyczących refleksji teoretycznej jak i dotyczących zagadnień technicznych. Myślę, że może przydać się osobom stawiającym pierwsze kroki w tej dziedzinie. Tekst poniżej.
Wynalazek mechanicznego rejestrowania obrazów – fotografia ma już blisko 200 lat.
Stała się obecnie praktyką dostępną właściwie każdemu. I mimo to nie spowszedniała. Jest cały czas pasją i wyzwaniem, hobby lub sposobem na życie.
„Zbierać fotografie – to zbierać świat” pisała Susan Sontag i myślę, że ten imperatyw jest główną przyczyną nie malejącego zainteresowania środkiem ekspresji jaką jest fotografia, wyrażania siebie, własnego stosunku do świata czy chociaż zaakcentowania w nim swojej obecności.
Fotografia ma wiele twarzy, jest niezwykle różnorodna. Istnieje dokument fotograficzny, reportaż, fotografia reklamowa, kreacyjna, portretowa. Fotografowanie może mieć charakter czysto techniczny, dokumentacyjny a może być składnikiem praktyki artystycznej. Może być działalnością amatorską lub profesjonalną. Ten ostatni podział jednak niech nas nie zwiedzie, zarabianie fotografią a bycie artystą w tej dziedzinie to często rzeczy odrębne.
Pisałem w poprzedniej publikacji o fotografii podróżniczej, ulicznej, fotografii architektury, również o makrofotografii. To rodzaje aktywności związane z byciem w świecie, uważnym przyglądaniem i przeżywaniem jego wizualnych aspektów. Zdjęcia stają się tu swojego rodzaju notatnikiem, zbiorem wartych zapamiętania chwil, ludzi czy widoków, ale mogą być także narzędziem głębszej refleksji o świecie czy o nas samych. Często fotografia jest siłą sprawczą naszej aktywności, motorem działania, usprawiedliwieniem obecności w dalekich miejscach.
Fenomenem fotografii jest jej różnorodność, to że mimo powszechności każdy jest w stanie w niej znaleźć coś własnego.
Działanie współczesnych fotografów, traktujących to medium w kategorii twórczości, skupia się raczej nie na poszukiwaniu konkretnego ujęcia a na traktowaniu fotografii jako większej koncepcji. Fotografia zaczyna się w głowie jako pewien proces intelektualny, który materializowany jest pod postacią sekwencji ujęć, mających ten proces przedstawić. Fotografia dla jednych jest bardziej sztuką widzenia a dla innych sztuką myślenia.
Ostatecznie to czym jest dla nas to medium to sprawa indywidualnych preferencji i każdy fotografujący powinien podjąć własną, oryginalną refleksję na ten temat. Można natomiast nabyć wiedzę praktyczną dotyczącą spraw technicznych, oświetleniowych czy kompozycyjnych ułatwiającą i doskonalącą umiejętność fotografowania. Chciałbym w tym miejscu poruszyć kilka podstawowych zagadnień towarzyszących robieniu zdjęć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz