.....................Półprzewodnik.......................: Czy warto jechać do Łodzi?

Tak, z różnych względów. Nawet turystycznych, szczególnie jeśli przymknie się oko na szereg spraw. Jeśli nie będą nam zbytnio przeszkadzały liczne zaniedbania, to miasto ukaże się niezwykle ciekawe swą różnorodnością. Różnorodnością mieszkańców, gdzie jak nigdzie indziej w Polsce żyją obok siebie, wymieszane klasy społeczne. Różnorodnością architektury, kamienice, fabryki, pałace. O największych atrakcjach turystycznych przeczytamy w każdym przewodniku, Piotrkowska, Księży Młyn, Las Łagiewnicki. Osobiście uważam, że Łódź jest po prostu ciekawa jako całość (oczywiście poza dużymi osiedlami budowanymi już w PRL-u). To niepolukrowane miasto, w którym spotyka się proletariat, artyści, ludzie nauki, studenci jest fascynujące w wielu obszarach. Przeczytaj i oglądaj całość.

W każdej kamienicy czy podwórku jest szansa, że nas coś zaskoczy, że dokonamy jakiegoś własnego odkrycia. Dużo tu nie sformatowanych inicjatyw, powstałych oddolną siłą kreatywności. Z kamienic, często od lat nieodnowionych, można sczytywać ich historię, można obejrzeć poindustrialne obszary (te które się zachowały) zachwycające swym rozmachem i urodą czerwonych cegieł. Siłą Łodzi była jej wielokulturowość, czyli współistnienie kultury polskiej, żydowskiej, niemieckiej i rosyjskiej. Odnajdziemy ją w kamienicach, świątyniach, pałacach i cmentarzach. Cmentarz żydowski przy ul.Brackiej to największa pod względem obszaru żydowska nekropolia w Europie. Inna niezwykła nekropolia to Stary Cmentarz, znajdują się tu mauzolea łódzkich rodów fabrykanckich. Cmentarz ten jest trójwyznaniowy. Najbardziej znanym obiektem jest tu kaplica Scheilblera, jedno z największych dzieł architektury cmentarnej na świecie. Przeczytałem, że w 2006 roku kaplica trafiła na listę stu najbardziej zagrożonych zabytków świata. Dziś ma się już trochę lepiej. Śladem kultury żydowskiej są m.in. dwie czynne synagogi.

Przed 1939 rokiem w Łodzi było ponad 250 synagog i domów modlitwy. W większości były to małe bożnice, znajdujące się w prywatnych mieszkaniach, przybudówkach i oficynach kamienic. Głównymi synagogami były: Synagoga Alte Szil przy ulicy Wolborskiej 20 – główna synagoga łódzkiej gminy żydowskiej, jedna z najbardziej okazałych synagog Łodzi, jak i samej Polski, Wielka Synagoga przy ul. Spacerowej 2, obecnie al. Kościuszki 2 (zbudowana z funduszy łódzkich fabrykantów m.in.: Izraela Poznańskiego, Joachima Silbersteina i Karola Scheiblera) – przeznaczona dla żydowskiej burżuazji, zasymilowanej z polską kulturą oraz Synagoga Ezras Izrael (zwana Litwaków lub Wołyńską) przy ul. Wólczańskiej 6.

Śladem kultury prawosławnej są trzy cerkwie, czwarta została zamieniona na kościół katolicki.

Wrócę do współczesności. Miasto jest interesujące w dzień i nocy. Nie zasypia ulica Piotrkowska i wiele innych miejsc. Większość klubów położona jest wokół jednej ulicy i jej przecznic co ułatwia wędrówkę od jednego do drugiego. Łódź dla wielu jest klubową stolicą Polski. Dzieje się dużo. Magnesem dla przyjezdnych jest oczywiście Manufaktura. Kompleks rozrywkowo – handlowy stworzony na terenach fabrykanckiego imperium Izraela Poznańskiego. Ale tworzą się miejsca o innym charakterze. Także w oparciu o pofabryczne przestrzenie (fabryka Ramischa) powstaje Off Piotrkowska. Cytuję za lodzdesign: „OFF Piotrkowska to unikalny w skali ogólnopolskiej projekt skupiający przedstawicieli przemysłów kreatywnych. W jednym miejscu swoje podwoje otworzyły pracownie projektantów mody, designu, kluby muzyczne, restauracje, przestrzenie wystawiennicze, sale prób, showroomy, cocncept store i klubokawiarnie. Przy Piotrkowskiej 138/140 powstał najmodniejszy dziś w Łodzi punkt na kulturalnej mapie miasta.

Na terenie dawnej fabryki bawełny Franciszka Ramischa realizowany jest projekt, którego celem jest stworzenie alternatywy dla głównego konsumenckiego nurtu, kształtującej ten obszar na wzór bohemy tętniącej życiem tylko w sobie właściwym tempie. Ludzie i ich wyobraźnia są jedynym ograniczeniem dla działalności kulturalnej w tym miejscu”.

Dla mnie ważnymi miejscami Łodzi jest kilka jej wspaniałych parków. Największe z nich to parki: Piłsudskiego, Poniatowskiego, Mickiewicza, Źródliska. Tworzone często były w oparciu o istniejące lasy. Śladem tego procesu są drzewa, znacznie przekraczające wiekiem czas ich założenia. Najbardziej niezwykłym obszarem zieleni w mieście jest Las Łagiewnicki. Największy las komunalny w Polsce i jeden z największych w Europie. No i jest jeszcze Polesie Konstantynowskie. Uwaga, jeden z pierwszych rezerwatów leśnych w Polsce i jedyny w Europie ścisły rezerwat leśny położony niemal w centrum miasta. Taki wehikuł czasu. Prawie w centrum możemy zobaczyć (ale tylko przez ogrodzenie) jak wyglądał teren miasta, na długo przedtem zanim zaczęło powstawać.
Rozpisałem się trochę. Może trochę za dużo jak na blog. Czas na fotografie, którym będą towarzyszyły opisy.